bu sessizliğe hiç güvenmiyorum. solgun aya bile güvenmiyorum. yıldızlar solgun; daha önceleri hemen hiç olmadığım kadar yorgunum; önünde izlemesi gereken açık bir iz olan bir kolcu'nun olmaması gerektiği kadar yorgun. düşmanlarımızın hızlanmalarına yardımcı olan ve bizim önümüze görünmez bir engel koyan bir irade var: kollarımız, bacaklarımızdan çok gönlümüzde olan bir yorgunluk.
fakat sonra bilmeceleri çözmeye çalışmalıyız, eğer doğru yolu seçmek istiyorsak, diye cevap verdi aragorn.
“belki de doğru seçim yoktur,” dedi gimli.
yarının ne getireceği bilinmez. güneşin doğuşu genellikle bir şeyler nasihat eder.
üç yüzük göğün altında yaşayan elf kralları'na
Yedisi taştan saraylarında cüce hükümdarlar'a
dokuz yüzük ölümlü insanlar'a, ölecekler ne yazık
nir yüzük gölgeler içindeki mordor fiyarı'nda kara tahtında oturan karanlıklar efendisi'ne
hepsine hükmedecek bir yüzük, hepsini o bulacak
hepsini bir araya getirip karanlıkta birbirine bağlayacak gölgeler içindeki mordor diyarı'nda...
Sadık bir yüreğin asi bir dili olabilir.
Güzel sözler kötü bir yüreği saklayabilir.
Savaş olmalı; her şeyi yok etmeye çalışan bir yıkıcıya karşı kendi canlarımızı korumalıyız; fakat ben kılıcı keskin diye, oku seri diye, savaşçıyı şanı ve şerefi var diye sevmem. Ben sadece onların savundukları şeyi severim: Numenor’lu insanların şehrini.
Sayfa 333Kitabı okuyor
" 'Sonsuza kadar senin yükün olmakmış benim nasibim.' dedim, 'Kara gün dostum benim.'
" ' Bir yüktün,' diye cevap verdi, ' ama artık değilsin. Pençelerimde bir kuğunun tüyü kadar hafifsin. Güneş senin içinden geçip parlıyor. Aslında artık bana ihtiyacın olduğunu düşünmüyorum: Düşmen için seni bıraksam da rüzgârda uçardın."
Sayfa 124
Gün ilerledi. İçinde yatmakta oldukları, korku ülkesinin sınırlarına bu kadar yakın olan o küçük gri çukura derin bir sessizlik sindi: Sanki onları etraflarındaki dünyadan ayıran kalın bir perde gibi elle tutulabilen biri sessizlik. Üzerlerinde, uçuşan dumanla şerit şerit lekelenmiş solgun bir gök kubbe vardı, ama çok yukarıda ve çok uzakta görünüyordu; sanki kara düşüncelerle dolu ağır bir havanın derinliklerinden görünüyormuş gibi.
Sayfa 299Kitabı okuyor
"Böylece yaşayıp gidiyorlardı, kendi oyunlarından zevk alıp, hiçbir saldırıdan, öfkeden veya kötülüklerinin sonundan korkmadan."